Το Σάββατο ήταν η 79η σειρά του Warrenton Hunt’s Από σημείο σε σημείο. Ενόψει της εκδήλωσης, παρακολουθούσα τη σελίδα τους στο facebook για να δω αν θα ακύρωναν την εκδήλωση λόγω του κορωνοϊού, και φαίνεται ότι το έκαναν και άλλοι, καθώς τελικά ανάρτησαν ότι ο αγώνας συνεχιζόταν.
Δεν έχω πάει ποτέ σε αυτόν τον αγώνα πριν, αλλά μου είπαν ότι το γεγονός ήταν απλό και χαμηλών τόνων. Αποφάσισα ότι πιθανότατα δεν θα είχε τόσους πολλούς ανθρώπους να παρακολουθούν, οπότε θα πήγαινα ούτως ή άλλως και θα κρατούσα μια απόσταση από τους άλλους ανθρώπους. Αν ήταν όπως το οραματιζόμουν, βασικά θα ήταν σαν μια πεζοπορία στο χωράφι.
Ήταν. Δεν ξέρω αν ήταν ο συνηθισμένος αριθμός θεατών τους ή αν ο κορωνοϊός κρατούσε τους πάντες μακριά, αλλά δεν υπήρχε καθόλου κόσμος εκεί. Τα άλογα ήταν εκεί, οι ομάδες τους ήταν εκεί, οι άνθρωποι που έτρεχαν την εκδήλωση ήταν εκεί και στη συνέχεια υπήρχαν περίπου 10 αυτοκίνητα γενικής παραδοχής. Με τον ιππόδρομο να είναι τεράστιος, ήταν πολύ πιθανό να μην πλησιάσεις άλλον άνθρωπο.
Επίσης, κατέληξε να είναι μια πολύ ωραία μέρα. Πήγα με την πρόθεση να δουλέψω στη φωτογραφία δράσης μου και να προσπαθήσω να βγάλω μερικές δημιουργικές φωτογραφίες.
Δυστυχώς, δεν νομίζω ότι τα πήγα καλά γενικά. Πήρα κάποιες λήψεις που μου άρεσαν, αλλά είχα προβλήματα με την ταχύτητα της μηχανής μου και καμία από αυτές δεν είναι καθόλου δημιουργική. Όλα φαίνονται πολύ στάνταρ. Μοιάζουν με τις ίδιες φωτογραφίες που θα είχα τραβήξει πριν από χρόνια, πριν ασχοληθώ σοβαρά με την εκμάθηση φωτογραφίας.
Ακόμα πιο ατυχές είναι ότι προσπαθούσα να βγάλω συγκεκριμένες φωτογραφίες για ένα δημιουργικό έργο στο οποίο δουλεύω και δεν είχα αρκετή ποιότητα φωτογραφιών για να τις χρησιμοποιήσω. Απλώς ελπίζω ότι αυτό δεν θα καταλήξει να καθυστερήσει το έργο.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι πρέπει να βγω έξω και να προσπαθήσω ξανά, αλλά με τον κορονοϊό, νομίζω ότι οι ευκαιρίες μπορεί να τελειώνουν, καλώς ή κακώς. Αλλά το να μην μπορώ να βγάλω φωτογραφίες δεν είναι το χειρότερο μέρος αυτής της κρίσης.
Η εκδήλωση περιελάμβανε επίσης έναν αγώνα πλαϊνής σέλας, αλλά μετά από πολλά προβλήματα με την κάμερά μου, πήρα μόνο μερικές φωτογραφίες, καμία από τις οποίες δεν είναι καλή. Ποτέ δεν είχα τόσο πρόβλημα με αυτό πριν και δεν είμαι σίγουρος αν είναι σφάλμα χρήστη ή αν υπάρχει κάτι λάθος με την κάμερά μου. Χρησιμοποίησα την ίδια κάμερα για να τραβήξω τις φωτογραφίες μου από το Great Meadow, και δεν είχα αυτό το πρόβλημα, και έμεινα ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα (πλην της επεξεργασίας… το χρώμα φαίνεται κάπως ανώμαλο).
(Αν αναρωτιέστε ποιο είναι το πρόβλημα, βασικά η κάμερα παγώνει – της ζητώ να τραβήξει τη φωτογραφία και δεν συμβαίνει τίποτα. Είχα ρυθμίσει να τραβάει πολλές στη σειρά, πήρε ένα και πάγωσε.)
Αλλά μόνο εγώ παραπονιέμαι για τα προσωπικά μου προβλήματα. Θα το καταλάβω αυτό.
Ήταν ακόμα πολύ διασκεδαστικό να παρακολουθώ τους αγώνες και στο τέλος αυτό κατέληξα να κάνω. Πάει πολύς καιρός που απλώς παρακολούθησα μια εκδήλωση χωρίς να προσπαθήσω να τη φωτογραφίσω. Είναι διασκεδαστικό να βλέπεις απλώς τα άλογα να πηγαίνουν και να κάθεσαι στη φύση, να απολαμβάνεις τον καιρό και να χάνεις τον εαυτό σου αυτή τη στιγμή.
Ελπίζω να πάνε όλοι καλά. Οι σκέψεις μου είναι συνεχώς σε αυτόν τον ιό, αλλά δεν θέλω να τον αναφέρω πολύ εδώ, καθώς πρόκειται για χώρο αλόγων. Αλλά να ξέρεις ότι ανησυχώ για όλους μας.
